Auteursarchief: paco54

Bersiap periode

Bij de tentoonstelling in het Rijksmuseum over de Indonesische onafhankelijkheidsperiode wordt de historische term ‘bersiap’ niet gebruikt. Daar is een over te doen. De term, die geregeld wordt gebruikt voor de gewelddadige periode in Indonesië na de Japanse capitulatie in 1945 is voor mij voor altijd verbonden met mij familiegeschiedenis.

Het verhaal van mijn oma, ooms en tantes en mijn moeder.#Bersiap

TERUG NAAR DE AKBARSTRAAT

Gisteren mocht ik een voorvertoning bijwonen van ‘Terug naar de Akbarstraat’, een indrukwekkend tweeluik van Gülsah Dogan waarin Felix Rottenberg 20 jaar later terugkeert naar de Akbarstraat (http://www.defamilie.net/nl/documentaires/akbarstraat/).

“In 2002 maakte hij er een documentaire serie waarin hij een schets maakte van een vergeten zwarte wijk met een falend bestuur en vol onderlinge spanningen tussen bevolkingsgroepen.”

Het nieuwe tweeluik is een echte aanrader voor iedereen die is geïnteresseerd in het samenleven van verschillende bevolkingsgroepen en in stedelijk vernieuwing en herstructurering.

Ik heb mij in mijn professionele leven en ook als vrijwilligerswerk langdurig ingezet om een harmonieuze multiculturele samenleving te bevorderen. Na het zien van het tweeluik kan ik niet zeggen dat ik het gevoel heb daarin erg succesvol te zijn geweest. Ik zit bomvol vragen waarop ik vooralsnog geen antwoorden heb.

Zelfs tussen mensen die echt hun best doen in de Akbarstraat lukt het maar mondjesmaat om betekenisvol samen te leven. Hoe zit het dan met de aanzienlijke groep die er eigenlijk helemaal geen zin in hebben?
De belangrijkste vraag die ik heb is hoe wij er voor kunnen zorgen dat Nederlanders met een niet Nederlandse achtergrond zich echt volwaardig Nederlander kunnen voelen? Nu zie je dat zij steeds denken dat wat zij ook doen zij er nooit echt bij horen. Zoals een van de geinterviewden zegt, “wanneer ben ik genoeg geïntegreerd?”

Het tweeluik wordt uitgezonden op woensdag 22 en donderdag 23 januari 2020 om 22:15u.

Bijzetting van de as van mijn moeder

Op 23 november ontving ik het bericht dat de urn met de as van mijn moeder is bijgezet in het graf van mijn grootmoeder op Ereveld Kembang Kuning in Soerabaja. Daarmee is de wens dat zij bij haar familie wilde zijn dan toch uitgekomen. De cirkel is rond.
De bijzetting werd verricht door R.C.J.M. van de Rijdt, Director Indonesia Oorlogsgravenstichting (OGS).

Interviews met mijn moeder

In 1994 en 1995 interviewde ik mijn moeder bij haar thuis. Het is heel dierbaar materiaal omdat het mijn moeder laat zien zoals zij echt was.
Van de opnames uit 1995 heb ik met hulp van een goede vriendin een videoportret gemaakt. Dat portret is vertoond bij de afscheidsbijeenkomst in het crematorium in Dordrecht.

Van het materiaal uit 1994 heb ik een ruwe montage gemaakt.

Mijn moeder

“Een ieder die wat voor mij heeft betekend in mijn bestaan wil ik laten weten dat ik voor alle goede momenten dankbaar ben”

Roosje Adolphine Feliciènne Engelenbug
Pati-Semarrang, Indonesië 5 april 1932
†Hendrik-Ido-Ambacht 22 augustus 2019

Schilderij lievelingsplekje van mijn moeder

Stênio Burgos maakte dit schilderij tijdens zijn verblijf in Burgh Haamstede. Mijn moeder zat heel graag op dat plekje in de tuin. Zij was ook gek op het schilderij heeft het nog een paar weken in huis gehad voordat zij op 22 augustus overleed. Het staat nu in mijn huiskamer. Als het is ingelijst krijgt het een ereplaats op de mooiste wand. Het zal voor altijd een herinnering zijn aan mijn moeder en aan het plezier dat zij had als zij in Zeeland was.

Nieuw vrijwilligerswerk

Na vele jaren met veel plezier actief te zijn geweest als bestuurslid van multicultureel ouderencentrum De Hudsonhof wilde ik iets meer praktisch vrijwilligerswerk doen. Ik ben al lang geïnteresseerd in de positie van vluchtelingen in de Nederlandse samenleving. Het leek mij fijn om niet alleen geld te geven aan projecten die de positie van vluchtelingen proberen te verbeteren maar ook zelf de handen uit de mouwen te steken.

Via een goede vriendin kreeg ik de tip om eens te kijken naar de stichting Blik op talent. Ik was meteen enthousiast toen ik hun website verkende. Na een kennismakingsgesprek heb ik mij opgegeven als coach. Ik heb er veel zin in en ik ga mijn best doen.

Malaikat

In februari 2018 zette Michiel Eduard zijn gevoelige en respectvolle memoriaal video ‘Malaikat’ (engel) on line. Hierin vraagt hij aandacht voor mijn oma, ooms en tantes die werden omgebracht in Nederlands Indië. Hij schreef: “I would like to dedicate my memorial song “Malaikat” to the children and all family members of the Engelenburg family who lost their lives during World War II in the Dutch-Indies (Indonesia). And of course, to all others who left us, we remember.

Ik ben heel dankbaar voor zijn werk. De clip zorgt elke dat ik het zie voor een brok in mijn keel. Een aantal vrienden vinden het wel erg en misschien zelfs te persoonlijk. Ik kies er voor om het zoveel mogelijk te delen zodat deze en soortgelijke geschiedenissen niet vergeten worden.